آموزش موسیقی به کودکان

در زمان بچگی، سازدهنی داشته‌اید؟ به لالایی‌های مادرتان که گوش می‌دادید؟ پس یادتان می‌آید که ساز زدن یا شنیدن موسیقی در دوران کودکی، چه حال‌ و هوایی داشت. با آموزش موسیقی، می‌توانیم همین حس‌ و حال را برای فرزندانمان رقم بزنیم. اما چطور؟

آموزش موسیقی کودکان

در زمان کودکی و نوجوانی خیلی از ما، حتی گوش دادن به آهنگ هم بعضا با واکنش‌های عجیبی همراه بود و در آن شرایط واقعا نمی‌شد به یاد گرفتن موسیقی حتی فکر کرد! خوشبختانه الان اوضاع خیلی بهتر است و خانواده‌ها نسبت به گذشته و در کنار هنرهایی مثل نقاشی، فرزندشان را به یادگیری موسیقی هم تشویق می‌کنند. موسیقی هم که از آن هنرهای رازآلود و دلنشین است و فواید زیادی هم می‌تواند برای دلبندانمان داشته باشد. پس بیایید ببینیم برای آموزش موسیقی به کودکان باید حواسمان به چه چیزهایی باشد.

فواید آموزش موسیقی به کودکان

بیشتر بچه‌ها برای دوست داشتن موزیک به دلیل خاصی نیاز ندارند؛ همین کافی است که می‌توانند همراهش بخوانند و برقصند. اما علاوه‌ بر این موسیقی روی رشد بچه‌های کوچک هم تاثیر مثبت دارد؛ مثلا اعتماد به‌ نفس را بالا می‌برد و به تقویت مهارت‌های زبانی و حرکتی کمک می‌کند. البته مهم‌ترین آن‌ها تاثیر مستقیم روی رشد مغز است؛ به‌ طوری‌ که بنا به تحقیقات، بچه‌هایی که از سنین پایین در فضایی بوده‌اند که موسیقی در آن طنین‌ انداز می‌شده، وضعیت بهتری در معاشرت، خواندن متن و مهارت‌های زبانی داشته‌اند. تحقیق دیگری هم نشان داده که کودکانی که ساز می‌زنند، احتمال بیشتری دارد که ریاضیاتشان قوی باشد و بتوانند در امتحانات آن، نمرات بهتری بگیرند.

در پایین، به تعدادی از فواید موسیقی برای کودکان اشاره کرده‌ایم. البته برای آنکه کودک از این فایده‌ها بهره تمام‌ و کمال را ببرد، باید از سال‌های نخست زندگیش، همنشینی با موسیقی را تجربه کرده باشد.

۶ مورد از فواید آموزش موسیقی به کودکان این‌ها هستند:

۱. بهبود مهارت‌های حرکتی

موسیقی به بچه‌ها، در هر سنی، کمک می‌کند تا مهارت‌های حرکتی درشت و ظریف خودشان را تقویت کنند. چطور؟ همین که کودک با شنیدن آهنگ، سر و دست می‌افشاند و همراهیش می‌کند، باآنکه شاید حرکت پیش‌ پا افتاده‌ای به نظر برسد، انعطاف‌ پذیری او را بالا می‌برد و قدرت عضلاتش را افزون می‌کند.

۲. تقویت روابط

موسیقی و رقص‌ و آواز دل‌ها را به هم نزدیک می‌کند، کیفیت معاشرت را بالا می‌برد و به پیوندهای عاطفی استحکام می‌بخشد. حتی روزانه چند دقیقه رقصیدن و آواز خواندن با کودک خردسالتان می‌تواند روابط شما را گرم‌تر و صمیمانه‌تر کند.

۳. رشد مهارت‌های زبانی

متن ترانه‌ها یا همان لیریکِ خودمان (Lyric)، نقطه پیوند موسیقی با زبان است و بیشتر اوقات این متن از لحاظ ادبی (یا متاسفانه بی‌ادبی!) حرف‌هایی برای گفتن دارد. ریتم و ملودی آهنگ به بچه‌ها کمک می‌کند تا جملات ترانه را حفظ کنند، مفهوم وزن و قافیه برایشان جا بیفتد و به درک بهتری از معنای ترانه برسند. موسیقی درباره زندگی، روابط انسان‌ها، دنیا و کلی چیز دیگر به کودکان درس می‌دهد. ترانه‌های کودکانه هم که در آموزش خردسالان نقش مهمی دارد، خلاقیت و مهارت‌های داستان‌گویی را تقویت می‌کند.

۴. مدیریت بهتر احساسات

همه ما با قدرت آهنگ در تاثیر گذاشتن روی احساسات آشنا هستیم؛ آهنگ‌های غم‌انگیزی که اشک ما را درآورده‌اند و موزیک‌های شادی‌بخشی که به‌مان انگیزه داده‌اند. خیلی از پدر و مادرها هم برای آرام کردن نوزادشان دست‌ به‌ دامن موسیقی می‌شوند. با موسیقی همچنین می‌توانیم تسلط بهتری بر احساساتمان پیدا کنیم.

اینکه به بچه‌ها یاد بدهیم که چطور با کمک موزیک می‌توانند احساساتشان را مدیریت کنند، خیلی می‌تواند به کارشان بیاید. آن‌ها می‌توانند با موسیقی هم نظراتشان را ابراز کنند و هم در اوضاع نامساعد به آن پناه ببرند و به آرامش برسند.

۵. تقویت عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس

موسیقی و فعالیت‌های مربوط به آن می‌توانند عزت‌نفس کودک را بالا ببرند. بچه‌ها با آواز خواندن، رقصیدن، دست‌زدن و ضرب گرفتن این امکان را پیدا می‌کنند تا چیزی را که در دل دارند، بازگو کنند. در کودکانی که دچار اوتیسم هستند، موسیقی‌درمانی برای رشد سال‌های ابتدایی زندگی، حیاتی است. موزیک راهی عالی برای ارتباط برقرار کردن بچه‌ها، فارغ از ویژگی‌ها و توانایی‌های آن‌ها است. ساز زدن و آواز خواندن علاوه‌ بر فواید دیگرش، اعتماد به‌ نفس کودک را هم بالا می‌برد.

۶. بهبود توانایی کار گروهی

موسیقی همکاری و کار تیمی را تقویت می‌کند. بچه‌ها با آواز خواندن یا رقصیدن درکنارهم، برای هدفی مشترک با یکدیگر هماهنگ می‌شوند. خواندن ترانه، تمرین نوازندگی و اجرای تیمی هم که هماهنگی بالایی را می‌طلبد. خیلی از گروه‌ها یا بهتر بگوییم بندهای موسیقی مشهور دنیا در ابتدا جمعی از دوستان بودند که باهم ساز می‌زدند.

بهترین سن آموزش موسیقی به کودکان

آن‌طور که از زندگی موسیقیدان‌ها و نوازنده‌های معروف شنیده‌ایم و همین‌طور براساس خبرهایی که درباره بچه‌های «نابغه» اقوام به گوشمان می‌رسد، به نظر می‌آید که پدر و مادر برای موفقیت دلبندشان در این هنر، باید او را از همان زمان تولد در موسیقی غرق کنند. و خب، ظاهرا این نتیجه‌گیری چندان هم بیراه نیست.

ازطرفی پای حرف بعضی‌ها که می‌نشینیم، می‌بینیم از اینکه در سن پایین مجبورشان کرده بودند موسیقی یاد بگیرند و فلان ساز را بزنند، شکایت دارند و حتی می‌گویند هنوز هم دل خوشی از این هنر ندارند (البته در کشورمان احتمالا عکس این مورد را بیشتر شنیده‌ایم!). با فکر کردن به این حرف‌ها شاید به این نتیجه برسیم که بگذاریم دلبندمان بزرگ‌تر شود و بعدا ببینیم اصلا می‌خواهد موسیقی یاد بگیرد یا نه و اینکه سازَش را خودش انتخاب کند. این دیدگاه هم از جهاتی درست است.

بنابراین سوال اصلی آن نیست که از چه سنی باید آموزش موسیقی را شروع کرد؛ بلکه هدف از آموزش آن است. مثلا بچه‌های خیلی کوچک قرار نیست ساز بزنند و تنها کافی است با موسیقی اُخت شوند. اگر هدف شما این است، پس باید کمی بعد از تولد فرزندتان، تا قبل رسیدنش به یک سالگی، همنشینی او با موسیقی را شروع کنید. طبیعتا هم منظور آموزش واقعی نیست؛ منظورمان چیزی در حد آواز خواندن یا ساز زدن برای کودک یا انجام حرکات موزون سبک با او است، وقتی که در آغوشتان آرام گرفته است.

از حدود ۳ سالگی احتمالا می‌توانید اولین قدم‌ها را برای آموزش رسمی بردارید؛ حالا یا در آموزشگاه یا با معلم خصوصی. اینجا هم قرار نیست کودک ساز زدن را یاد بگیرد؛ بلکه به موضوعاتی مثل تشخیص ضرب‌آهنگ، ملودی و سازها می‌پردازیم.

از ۵ سالگی بیشتر بچه‌ها با اصول پایه‌ای آشنا شده‌اند و می‌شود آموزش رسمی را شروع کرد. در این آموزش‌ها کودک پای ساز می‌نشیند که اغلب پیانو یا ویولن و بعضا فلوت ریکوردر یا گیتار است. البته در اینجا هم هدف بیشتر درک مبانی موسیقی است تا پیشرفت در نوازندگی.

درصورت طی روند درست، در حدود ۱۰ سالگی کودک در ساز انتخابیش به سطح قابل‌قبولی از مهارت رسیده است. ضمنا جثه بزرگ‌تر کودک و بنیه قوی‌ترش به او امکان می‌دهد سازهای بزرگ‌تر و سنگین‌تر، مثل سازهای بادی برنجی و سازهای زهی بزرگ، را امتحان کند. از این زمان هدف بیشتر به سمت بهبود مهارت نوازندگی معطوف می‌شود.

پس به‌طور خلاصه:

• مراحل آشنایی و همنشینی با موسیقی باید کمی بعد از تولد شروع شود؛ تا قبل از یک سالگی.
• از حدود ۳ سالگی کلاس‌های اصول موسیقی شروع می‌شوند.
• از ۵ تا نهایتا ۹ سالگی باید استارت یادگیری ساز را زد.
• از حدود ۱۰ سالگی تمرکز آموزش به اجرا معطوف می‌شود و سازهای بزرگ‌تر را هم می‌شود امتحان کرد.

البته که موسیقی را می‌شود مثل دوچرخه‌سواری یا زبان خارجی، در مراحل بعدی زندگی هم یاد گرفت، ولی نه به راحتی دوران کودکی. ضمنا بسته به توانایی‌های استاد و کودک، سن مناسب هر مرحله ممکن است متفاوت باشد.

روش های آموزش موسیقی به کودکان

آموزش موسیقی به بچه‌ها هم مثل خیلی چیزهای دیگر راه و روش‌های مختلفی دارد. درحال‌حاضر ۴ روش آموزش موسیقی در دنیا محبوبیت بیشتری دارند که هرکدامشان روی جنبه‌هایی از این هنر متمرکز هستند.

این چهار روش عبارت هستند از:

۱. روش کارل اُرف

روش کارل اُرف، اُرف یا اُرف-شولوِرک (Orff-Schulwerk) را کارل ارف، آهنگساز آلمانی، در حدود صد سال پیش ابداع کرد. در این سبک، مفاهیم موسیقی را با آواز، جست‌وخیز، رقص و نواختن سازهایی مثل زیلوفون و طبل دستی به کودک یاد می‌دهند. می‌شود گفت که ارف در آموزش کودکان، بر جنبه ریتمیک این هنر تاکید داشت.

برای آنکه رشته کلام از دستمان در نرود، بگذارید سراغ روش‌های دیگر برویم و بعد درباره روش کارل کامل‌تر صحبت کنیم.

۲. روش کودای (کودالی)

روش کودای یا کودالی (Kodaly) را زولتان کودای، آهنگساز مجارستانی، بنیان گذاشته است. او در روش خود روی لالایی‌ها، ترانه‌های کودکان و آهنگ‌های داستانی تمرکز داشت و بر آموزش موسیقی در اوایل کودکی شدیدا تاکید می‌کرد. فلسفه کدای این بود که هرکسی می‌تواند ازطریق آهنگ‌های محلی و موزیک‌های باارزش از لحاظ هنری، سواد موسیقیایی خود را بالا ببرد.

با اجازه‌تان، توضیحات این یکی را هم فعلا می‌گذاریم برای بعد.

۳. روش دالکروز

روش دالکروز (Dalcroze) در اوایل قرن بیستم توسط امیل ژاک-دالکروز، معلم سوئیسی، ابداع شد؛ با این هدف که مبانی موسیقی را ازطریق حرکات بدن و همین‌طور خودِ موسیقی به بچه‌ها یاد بدهد. در اینجا بدن انسان ابزار اصلی آموزش است و برای یادگیری، شدیدا به حواسمان (شنوایی، بینایی و لامسه) متکی هستیم.

در سبک دالکروز سه عامل یادگیری داریم: حرکات موزون با آهنگ، استفاده از سُلفِژ (نُت‌خوانی و نت‌نویسی) و بداهه‌نوازی با حرکت، صدا و ساز زدن. بداهه‌ نوازی به کودک کمک می‌کند تا حرکات بدنش را با موسیقی هماهنگ‌تر کند. در کنار آن، تئوری پایه موسیقی هم با همین حرکات و دست زدن و پا کوبیدن به بچه‌ها یاد داده می‌شود.

سبک دالکروز برنامه درسی مشخصی ندارد و دست استاد را باز می‌گذارد. این سبک شاید کمترین تاکید را روی سازهای موسیقی داشته باشد، ولی در آموزش ریتم، بیانِ خود، حرکت و بداهه‌نوازی، بسیار قوی ظاهر شده است. این روش برای بچه‌هایی که جنب‌ و جوششان زیاد است و از دیوار راست بالا می‌روند انتخاب خیلی خوبی محسوب می‌شود.

۴. روش سوزوکی

اگر می‌خواهید دلبندتان روی یادگیری یک ساز تمرکز کند، می‌توانید سراغ روش سوزوکی (Suzuki) بروید. این روش حاصل تلاش‌های شینیچی سوزوکی در اوایل قرن بیست است؛ کسی که باور داشت همنشینی با موسیقی‌های ارزشمند، جسم و روح آدم را جلا می‌دهد و زیبا می‌کند. او معتقد بود که همه بچه‌ها می‌توانند موسیقی را به همان شکلی یاد بگیرند که زبان مادریشان را فرا گرفته‌اند؛ یعنی با غرقِ آن شدن و تکرار. به‌همین‌خاطر به روش سوزوکی «رویکرد زبان مادری» هم گفته می‌شود.

در این روش همچنین با مفهومی به نام «مثلث سوزوکی» سر و کار داریم. سه گوشه این مثلث را استاد، والدین و هنرجو تشکیل می‌دهند که نشان‌دهنده این مسئله است که برای موفقیت، هر سه این عوامل باید نقش خود را ایفا کنند. روند کار به این شکل است: در هفته یک جلسه برگزار می‌شود که در آن کودک به‌طور خصوصی پیش استاد آموزش می‌بیند و با گوش دادن، حفظ کردن و تمرین آهنگ، آن را یاد می‌گیرد. یکی از والدین هم در کلاس حضور خواهد داشت و اگر تمایل داشت می‌تواند ساز مربوطه را همراه فرزندش یاد بگیرد. در باقی هفته، کودک باید این درس را با نظارت پدر یا مادر در خانه تمرین کند و مورد تشویق آن‌ها قرار بگیرد. مشارکت والدین از ویژگی‌های کلیدی روش سوزوکی است.

یکی از خوبی‌های روش سوزوکی، تنوع بالای سازهایی است که می‌شود با آن یاد گرفت؛ ازجمله: پیانو، ویولن، گیتار، آکاردئون، ترومپت، ویولن‌سل، فلوت، چنگ و اُرگ.

برای تمرکز روی یادگیری یک ساز خاص، روش سوزوکی واقعا عالی است و نوازنده‌های بسیار چیره‌دستی را پرورش داده است. این سبک در دنیا طرفداران زیادی دارد.

آموزش موسیقی به کودکان به روش کارل ارف

خب، گفتیم که در روش کارل ارف، آموزش موسیقی به کودکان ازطریق ساز‌های ضربی (کوبه‌ای) و با دخالت هم ذهن و هم جسم انجام می‌شود؛ یعنی با رقص‌ و آواز. تاکید روی ریتم و حرکت از خصوصیات کلیدی این سبک است.

در سبک کارل، آموزش در سه مرحله انجام می‌شود:

• تمرکز روی صدا، با آواز خواندن و گوش دادن به شعر
• یاد گرفتن ریتم و ضرب‌آهنگ با دست زدن یا پا کوبیدن
• تمرین ضرب با سازهای کوبه‌ای

یک ویژگی مهم روش کارل، بازی‌گونه بودن روند یادگیری است؛ به‌طوری که در آن از بازی، قصه، شعر و نمایش استفاده می‌شود و خیلی اوقات معلم سراغ آهنگ‌های سنتی و محلی می‌رود؛ همین‌ طور آهنگ‌هایی که بچه‌ها خودشان ساخته‌اند. علاوه‌بر طبل و زیلوفون، سازهایی مثل: سنج، تنبور و ساز مثلث هم در این سبک مورد استفاده قرار می‌گیرند. در سبک کارل، باوجود کتاب‌های فراوانی که معلمین به آن‌ها ارجاع می‌دهند، برنامه درسی مشخصی نداریم و استاد براساس ظرفیت کلاس و تعداد و سن هنرجوها، برنامه روزانه را پیش می‌برد.

در کل، روشِ کارل سبک آموزشی فوق‌العاده‌ای است که به کودک امکان می‌دهد در کنار موسیقی و نوازندگی، طعم هنرهای دیگر مثل نویسندگی و بازیگری را هم بچشد.

آموزش موسیقی به کودکان به روش کودای

نوبت به دومین سبک جامانده رسید؛ سبک کودای که موسیقی را تجربه‌ای فرهنگی و اجتماعی می‌داند. در این روش، فرآیند یادگیری در فضای گروهی بهتر انجام می‌شود. مراحل یادگیری به این شکل است: گوش دادن > خواندن با آواز > درک کردن > خواندن و نوشتن > خلق کردن.

یکی از ویژگی‌های روش کودای، استفاده از اشارات کورون (Curwen) است. این اشارات که با دست انجام می‌شوند، پلی به سلفژ می‌زنند و به کودک کمک می‌کنند تا میان شنیدن و خواندن نت‌ها با اجرا ارتباط بهتری ایجاد کند و بر ریتم‌های پایه مسلط شود.

در این روش، علاوه بر گوش دادن به موزیک، از بازی، خواندن، رقص، نوشتن و نواختن سازهای ساده مثل زیلوفون و فلوت ریکوردر هم کمک گرفته می‌شود. البته روش کودای بیشتر روی صدای انسان متکی است تا صدای ساز.

به‌طور خلاصه، کودای سبکی جامع برای آموزش موسیقی محسوب می‌شود. این سبک را در دنیا بیشتر در مهدکودک‌ها و پیش‌دبستانی‌ها می‌شود دید.

بهترین روش آموزش موسیقی به کودکان

سوای روش‌های آکادمیکی که ذکر شد، خودمان چطور می‌توانیم موسیقی را به فرزندانمان یاد بدهیم؟ بهترین روش این کار چیست؟

بفرمایید، این هم ۱۰ روش آموزش موسیقی به کودکان برای شما. فقط حواستان باشد که برای به‌کارگیری بیشتر آن‌ها، دلبندتان باید دستکم سه-چهار سال داشته باشد:

۱. آواز خواندن باهم

یکی از راه‌های آسان آموزش موسیقی به کودک، آواز خواندن باهم است. برای بچه‌ها چه صدایی بهتر و دلنشین‌تر از صدای پدر و مادر؟ ترانه‌های کودکانه زیادی را می‌شود در اینترنت پیدا کرد و با همراهی کودک خواند. نیازی به ساز خاصی هم نیست و می‌توانید روی سطح مختلف ضرب بگیرید یا اگر شد، سازی کوبه‌ای جور کنید.

۲. ساز زدن برای کودک

اگر روش اول را نمی‌پسندید، خودتان می‌توانید ساز بزنید و دلبندتان گوش کند. لازم هم نیست اطلاعات چندانی از موسیقی داشته باشید؛ چون قصدمان بیشتر آشنایی است. برای اینکه ساز را برای کودک جذاب‌تر کنید، می‌توانید روبان و کاغذ رنگی به آن بچسبانید. اگر هم نمی‌توانید ساز بزنید، می‌توانید موزیک‌ ویدیوی کودکانه از نت بگیرید و برای فرزندتان بگذارید.

۳. خرید ساز اسباب‌بازی

همه بچه‌ها از کلنجار رفتن با سازها خوششان می‌آید و این برای قدم گذاشتن در راه یادگیری موسیقی خیلی هم خوب است، ولی برای خودِ ساز… قاعدتا نه! پس بهتر است دنبال سازهای ویژه بچه‌ها باشیم یا آنکه اصلا ساز اسباب‌ بازی برایشان بخریم. با لیوان آب و قابلمه و… هم می‌شود نوعی ساز دست‌ساز درست کرد و کار بچه را راه انداخت.

۴. راه‌اندازی بند موزیک خانوادگی

فرزندتان را تشویق کنید که با دوستان یا خواهر-برادرش یک گروه موسیقی درست کند و شما هم به‌ عنوان تماشاگر در اجرایشان شرکت کنید. اجرا در مقابل دیگران، برای بالا بردن اعتماد به‌ نفس کودک و یادگیری کار تیمی، خیلی خوب است.

۵. درست کردن پلی‌لیست برای کودک

می‌توانید پلی‌لیستی از آهنگ‌های مورد علاقه کودک و همین‌ طور خودتان درست کنید و همراه داشته باشید. در خانه، اتومبیل و… آهنگ را پخش کنید و با آن بخوانید. آهنگ‌های محبوب بین بچه‌های هم‌ سن‌ و سال فرزندتان هم انتخاب خوبی هستند.

۶. ساخت آهنگ با اپ‌های موسیقی

قبل از اینکه سراغ سازهای اسباب‌بازی برویم، می‌توانیم اپ‌های موبایل را که سازهای مجازی دارند امتحان کنیم. بچه‌های این دوره‌ و زمانه هم که خودشان بهتر می‌دانند چطور باید با این برنامه‌ها کار کنند. کمی جلوتر، چند نمونه از این اپ‌ها را خدمتتان معرفی می‌کنیم.

۷. آموزش سلفژ

با یادگیری سلفژ، کودک می‌تواند آواز خواندن را به‌شکلی راحت یاد بگیرد. می‌توانید آموزش سلفژ را در اینترنت جستجو کنید.

۸. پیوند زدن کارهای روزانه با موسیقی

آموزش موسیقی به‌تنهایی کافی نیست و اهمیت همنشینی با آن را نباید دستکم گرفت. چطور است به کارهای روزمره‌مان حال‌ و هوای موزیکال بدهیم؟ مثلا موقع شستن ظرف‌ها یا درست کردن غذا می‌شود آهنگ مورد علاقه بچه‌ها را زمزمه کرد.

۹. آموزش ریتم با رقص

کودک با رقصیدن می‌تواند با مفاهیمی مثل سرعت، زمان‌بندی و ریتم آشنایی پیدا کند؛ ضمن اینکه مهارت‌های حرکتی و حتی اجتماعیش را تقویت می‌کند.

۱۰. ثبت‌نام در کلاس موسیقی، در اوایل کودکی

درباره این یکی، دیگر به اندازه کافی صحبت کردیم. فقط استادی را انتخاب کنید که تجربه کار با بچه‌های هم‌ سن‌ و سال فرزندتان را داشته باشد.

بهترین سازها برای شروع آموزش موسیقی

معمولا بچه‌ها به‌خاطر جثه کوچک و توان کمترشان نمی‌توانند با هر سازی کار کنند. به این، پیچیدگی بعضی آلات موسیقی را هم اضافه کنید. به همین دلایل، بعضی سازها برای کودکان مناسب‌تر هستند.

این‌ها ۱۰ مورد از بهترین سازها برای شروع آموزش موسیقی به کودکان محسوب می‌شوند:

۱. زیلوفون

توصیه‌شده برای: خردسالان

بچه‌ها معمولا قبل از اینکه ترانه آهنگی را بفهمند، ملودی آن را تشخیص می‌دهند. زیلوفون یک ساز کوبه‌ای است که هر بچه‌ای قادر است به‌راحتی صدای آن را دربیاورد. رنگ‌های شاد زیلوفون‌های امروزی می‌تواند بچه‌ها را به‌سادگی به این ساز جلب کند.

۲. سازهای ضربی دستی

توصیه‌شده برای: خردسالان

این سازها انواع مختلفی دارند: جغجغه (از نوع سازَش)، طبل‌های دستی، زنگوله‌ها و خیلی انواع دیگر. بچه‌ها به‌سادگی می‌توانند این سازها را در دست بگیرند و بنوازند.

۳. پیانو

توصیه‌شده برای: بچه‌های دبستانی

پیانو یک ساز استاندارد و محبوب برای تمام سنین است. کاهش استرس، افزایش تمرکز و بهبود مهارت‌های حرکتی ظریف، از مزایای نشستن پای این ساز است.

۴. یوکللی

توصیه‌شده برای: بچه‌های دبستانی

می‌گویند نمی‌شود این ساز زهی را زد و لبخند به لب نداشت! سیم‌های یوکللی نایلونی است و صدایش سرزندگی خاصی دارد. کار با این ساز، هماهنگی دست و چشم را بالا می‌برد.

۵. طبل (درام)

توصیه‌شده برای: بچه‌های دبستانی و متوسطه اول و دوم

پدر و مادرها شاید به‌خاطر صدای بلند طبل، علاقه چندانی به خریداری آن برای فرزندشان نداشته باشند. البته حق هم دارند؛ ولی به‌هرحال این از سازهای مورد علاقه بچه‌ها است.

۶. فلوت ریکوردر

توصیه‌شده برای: بچه‌های دبستانی

استفاده از فلوت ریکوردر نیازمند کنترل نَفَس و هماهنگی بالای عضلات است. ریکوردر سازی ایده‌آل برای شروع محسوب می‌شود و از سازهای بادی دیگر هم آسان‌تر است.

۷. ویولن

توصیه‌شده برای: بچه‌های دبستانی و متوسطه اول

یادگیری ویولن می‌تواند خیلی سخت باشد، ولی اگر کودک از پس مراحل طاقت‌ فرسای یاد گرفتنش بربیاید و بر آن مسلط شود، می‌تواند آهنگی را بنوازد. یادگیری این ساز هماهنگی و پشتکار بالایی به فرد می‌بخشد.

۸. گیتار

توصیه‌شده برای: بچه‌های متوسطه اول و دوم

یادگیری گیتار آسان است و کلا ساز جذابی هم برای جوان‌ها به حساب می‌آید. با گیتار به‌خوبی می‌شود اصول پایه‌ای موسیقی را به بچه‌ها یاد داد.

۹. فلوت

توصیه‌شده برای: بچه‌های متوسطه اول و دوم

یاد گرفتن فلوت زدن به صبر و حوصله زیادی نیاز دارد؛ ضمن اینکه به‌خاطر وضعیت خاص قرارگیری دست‌ها، آن‌هم برای مدتی طولانی، می‌تواند حسابی آدم را خسته کند. با این ساز می‌شود برای یادگیری ساز کلارینت آمادگی پیدا کرد.

۱۰. ترومپت

توصیه‌شده برای: بچه‌های متوسطه اول و دوم

ترومپت در بین سازهای بادی برنجی، برای شروع ایده‌آل است. مثل فلوت، برای نواختن این ساز هم دست‌ها بدجور خسته خواهند شد.

سوالات متداول

در ادامه‌ سوالاتی که اغلب والدین دارند را مطرح می‌کنیم:

نرم افزاری برای آموزش موسیقی به کودکان وجود دارد؟

بله، در انواع و اقسام. مثلا به این فهرست نگاهی بیندازید:

• اپ Tune Train: برای iOS (آیفون و آیپد)
• اپ Musical Me: برای iOS
• اپ Kids Ear Training: برای اندروید و iOS
• اپ Theory Lessons: برای iOS
• اپ Music Tutor Sight Read Lite: برای اندروید
• اپ Piano Dust Buster: برای iOS

ضمنا وب‌سایت‌ها و بازی‌های زیادی هم برای این کار هستند؛ مثل:

وب‌سایت‌ها:

• Music Tech Teacher
• New York Philharmonic Kid Zone
• Virtual Drumming
• Music Teachers Games
• Classics for Kids

بازی:

• بازی Rocksmith

آموزش موسیقی به کودکان در منزل چگونه است؟

خیلی‌ها از آموزش موسیقی به بچه‌ها در خانه، خاطره خوشی ندارند، ولی همیشه هم این‌طور نیست. یکی از نکات مهم این است که تمرین ساز زدن را برای او سخت‌تر از اینی که هست نکنیم و مثلا مدام به‌عنوان وظیفه از آن نام نبریم. ضمنا باید برای مکان و زمان تمرین هم فکری کرد تا سروصدای ساز، به‌ویژه سازهایی مثل ویولن و درام، مایه آزار خودمان و همسایه‌ها نشود.

شما درباره‌ی آموزش موسیقی به کودکان چه تجربه‌ای دارید؟ لطفا در قسمت نظرات برای ما از آنچه تجربه کرده‌اید بنویسید.

منبع:

vivvi

pbs

و دیگر وبسایت‌های انگلیسی زبان